بسم رب الحسین(علیه السلام)

الا و صلی الله علی الباکین علی الحسین(علیه السلام)

همسفر گرامی سلام

راستش نمی دونم چی شد که دست به نوشتن کردم

ولی خواستم با هم چند تا خاطره را مرور کنیم

ببینم (همسفران اول) یادت هست موقعی که توی کوی جمع بودیم و داشتیم راه می یفتادیم چه حالی داشتی ،‌تو مسیر هم حال وهوای خودش را داشت، همه هنوز خاکی بودنش را حفظ کرده بودند ،‌همون خاکی که از اردوهای جهادی روی صورت نازنینشون نشست بود با این تفاوت حالا این صورت زیبا لایق وصال و دیدار شده بود و فرشتگان اللهی بالهای خود را با این غبار تبرک می کردند چرا که اون حالا زائر حسین(علیه السلام) بود

نمی دونم فکر کردی چی شد و از کجا طلبیده شده، از دستی که بر سر دخترک یتیم روستایی کشیدی و یا ... از دعای پیر زنی که سقف خانه اش را ساخته بودی و دعات کرده بود و یا ... دعای خیر پدر و مادرت که به خاطر بیماری اونها و برای خدمت به اونها نتونستی بیای اردو و اونها دعات کردن و یا .... شب قدر ... و ...

بگذریم

یادته تو سفر بچه ها از اسرار رسیدن به وصال یار می گفتن:

" خواندن زیارت عاشورای روزانه"

اولین سر وصال که همه اذعان داشتن

نمی دونم امتحان کردی یا نه،‌حتما نتیجشو دیدی

 یه سر دیگه از اسرار وصال یار هم

"خدمت به زائرین ارباب بخصوص آب دادن بود"

یادته از وقتی حاج آقا اینو گفت بچه ها دیگه سر از پا نمی شناختن برای خدمت به هم و به زور هم شده می خواستن به هم خدمت کنن چون که ،

دیوانگان ارباب را سیرابی وصال وجود ندارد و همیشه تشنه وصال هستند و حتی در وصال هم نگران جدایی درست مثل احوال حداث الحسین (علیه السلام که قبلا گفتم ، بخصوص تو مسیر نجف تا کربلا که کاروان لایق شد پیاده به دیدار ارباب بشتابه و حرمله کنه

دقیقا حال و هوای جبهه و جنگ بود که خیلی هاشو نمی شه گفت و در دایره لغات محدود و معنی کرد باید تجربه و حس کنی

 

 

 

دوستان با هم قرار می ذاشتن که ببین آقا کی دوباره می طلبه که بیان پا بوسی

ببینم دیدی نتیجه چی شد کمتر از دو ماه دوباره کاروان راهی شد، و افرادی که خادم الحسین سفر اول بودند با همراه کاروانی در قالب کاروان نخبگان دانشگاهی البته نه همه ولی راهی شدند

اونایی که رفتن و بودن می گن این بار هم حال و هوای خودش را داشت و لی مثل سفر اول نشد‌آخه هیچ موقع یادم نمی ره تو سفر آخر بدجوری دل همه شکست بخصوص تو کربلا که نیمه شعبان یود و آنچنان فضا سنگین بود که هیچ کس نمی تونست بره زیارت و یا اشکی جاری نمی شد تا اینکه شب آخر جاتون خالی دز زیرت وداع در صحن ارباب بهترین نقطه عالم روبروی ضریح آقا شد آنچه باید می شد ودیگه نشد جلوی بچه ها را گرفت فقط بعد از چند ساعت کل فضای حرم متحول شده بود و صدای ناله و گریه و .... آه که ای کاش تموم نمی شد که لحظه بهتر از اون نبوده

بگذریم خیلی ها از کاروان اول که اسرار گفته شده را رعایت کردن با این کاروان و کاروان های دیگه راهی شده بودند

 

 

دل نوشته های زائرین این کاروان در سایت www.nokhbe.com موجود هست

 در این سفر هم باز گویا عطش یاران حسینی را سیراب نخواهد شد‌و این بار دوستان زیر قبه از خود آقا خواستن که مقیم ارباب و کوی حسینی و صحن و سرای مولا بشن و این سر مهمترین سر از اسراره که دیگه رد خور نداره

حالا چی شد،‌آماده ای یا نه مثل من رو سیاه نشستی که بهت بگن

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش        کی روی ،‌ره ز که پرسی،‌چه کنی، چون باشی

 آره درست متوجه شدی نذرت قبول آقا طلبیده بری نوکری

این بار اربعین و باز هم نجف تا کربلا را حرمله کنان ، ما که لایق نیستیم و نبودیم ولی اگر رفتی یاد ما و همه همسفرهای دیگه هم باش

 قرارمون مثل همیشه

سر قبر آقای قاضی (ره) - وادی السلام  منتظرم

 عالم همه قطره و دریاست حسین

 خوبان همه بنده و مولاست حسین

 ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش

 از بس که کرم دارد و آقاست حسین

آقا جون قربون کرمت یعنی میشه منم اربعین بیام

 

راه های دیگری هم هست که اگر خواستی ....  التماس دعا

اللهم عجل لولیک الفرج